Szpital Psychiatryczny w Jarosławiu świętował 30 maja 2025 roku niezwykły jubileusz – 70-lecie swojej działalności. To wydarzenie było nie tylko okazją do wspomnień, ale też momentem refleksji nad rolą, jaką placówka odgrywa w trosce o zdrowie psychiczne mieszkańców regionu. Uroczystość zgromadziła wiele ważnych postaci świata medycyny, samorządu oraz społeczności lokalnej.
Obchody rozpoczęły się od wystąpienia dyrektora szpitala, Józefa Długonia, który jednocześnie pełni funkcję radnego Rady Powiatu Jarosławskiego. Następnie zaproszeni goście obejrzeli wzruszającą prezentację multimedialną zatytułowaną „Dzieje Szpitala i opieki psychiatrycznej w Jarosławiu”. Film przypomniał historię placówki, osoby, które ją współtworzyły, i niełatwą, ale pełną zaangażowania drogę, jaką przeszła przez siedem dekad.
Wśród uczestników wydarzenia znaleźli się m.in. starosta jarosławski Kamil Dziukiewicz, przewodnicząca Rady Powiatu Grażyna Strzelec, radni Barbara Stawarz i Józef Długoń, a także przedstawiciele świata medycyny, pielęgniarki, pracownicy szpitala oraz lokalni liderzy. Na ręce dyrektora Długonia oraz jego zastępcy Piotra Ciska przekazano wyjątkowe podarunki – ikonę św. Michała Archanioła, patrona powiatu, list gratulacyjny oraz obrazy autorstwa znanego jarosławskiego malarza Ireneusza Janickiego.
– To miejsce nie tylko leczy, ale też inspiruje. Czerpie z dorobku profesora Antoniego Kępińskiego – postaci wyjątkowej, która połączyła medycynę z humanizmem. Życzę wszystkim pracownikom nieustającej pasji, sukcesów i zawodowej satysfakcji – mówił podczas uroczystości starosta Dziukiewicz.
Uroczystość zwieńczył wykład dr Anny Depukat zatytułowany „Transformacja systemu ochrony zdrowia psychicznego i kierunki rozwoju”. Ekspertka zwróciła uwagę na nowe wyzwania, z jakimi mierzy się współczesna psychiatria, oraz na konieczność dalszego wspierania pacjentów w sposób holistyczny i nowoczesny.
Na zakończenie uczestnicy mogli podziwiać prace artystyczne pacjentów, wyeksponowane na korytarzach placówki. Obrazy i rękodzieło wzbudziły szczery podziw – były świadectwem nie tylko talentu, ale także emocji, jakie towarzyszą codzienności osób w procesie zdrowienia.
