Świat: Historia najkrótszego miesiąca

W tym tygodniu przypada koniec najkrótszego miesiąca w naszym kalendarzu. Dlaczego jednak to właśnie luty ma tylko, zależnie od roku 28 lub 29 dni? Wiąże się z tym interesująca historia.

Pomysłodawcy

Kalendarz, którym posługujemy się współcześnie, określa się mianem Kalendarza gregoriański. Został wprowadzony w roku 1582 przez papieża Grzegorza XIII, na mocy bulli Inter gravissimas(łac. Między najważniejszymi). Stanowi on w zasadzie zmodyfikowaną wersję kalendarza juliańskiego, do którego wprowadzono poprawkę w zakresie naliczania lat przestępnych w celu zapobieżenia opóźnianiu się kalendarza względem  roku słonecznego. Kalendarz Juliański zaś, jak wie każdy choć trochę zainteresowany historią starożytną, ustanowiono z woli Juliusza Cezara w 45 przed Chrystusem.

Dlaczego akurat luty

Każdy miesiąc we współczesnym kalendarzu gregoriańskim składa się z 30 lub 31 dni. Wyjątek stanowi rzecz jasna 28 lub 29 – dniowy luty. To właśnie wspomniany wyżej dyktator Rzymu wyznaczył Luty jako miesiąc, na który przypada najmniej dni. Wiąże się to z pradawnym rzymskim przesądem jakoby niektóre liczby miały być pechowe, zwłaszcza parzyste. Luty był miesiącem gdy odbywały się rzymskie rytuały ku czci zmarłych, a wiec w mniemaniu przesądnych potomków Romulusa czasem pechowym. Dlatego uznano że to właśnie ten okres powinien liczyć sobie ,,parzyste’’ 28 dni, aby nie musieć dodawać kolejnego ,,nieszczęśliwego miesiąca do kalendarza.  

Technikalia

Rok przestępny to rok składający się z 366 dni, zamiast normalnych 365. Lata przestępne są niezbędne ze względu na to że faktyczna długość roku astronomicznego około 365,25 dni, a nie 365 dni. Lata przestępne występują co cztery lata, a lata, które są równo podzielne przez cztery (na przykład 2020), mają 366 dni. Dodatkowym dniem w kalendarzu liturgicznym tradycyjnie nie jest jednak 29 lutego, ale dzień dodawany między 23 a 24 lutego. Dodanie tego dnia powoduje przesunięcie obchodzonych w Kościele katolickim wspomnień świętych w okresie 24–28 lutego na następny dzień. Istnieje jednak jeden wyjątek od tej reguły. Lata obejmujące koniec danego stulecia, niepodzielne dodatkowo przez liczbę 400, jak na przykład rok 1900 nie są nigdy przestępne. Dzieje się tak ponieważ rok jest w rzeczywistości nieco krótszy niż 365,25 dni, a więc dodawanie dodatkowego dnia co cztery lata powoduje dodanie około trzech dodatkowych dni w ciągu 400 lat. Z tego powodu tylko jeden rok na cztery stulecia jest uważany za rok przestępny. Lata stulecia są uważane za lata przestępne tylko wtedy, gdy są podzielne równo przez 400. Dlatego 1700, 1800, 1900 i 2100 nie były latami przestępnymi. Ale 1600 i 2000 to lata przestępne.

Reasumując, jeśli komuś nie podoba się istnienie lat przestępnych lub zmieniająca się długość drugiego miesiąca roku, pretensje może mieć do starożytnych Rzymian z Juliuszem Cezarem na czele.